بی خبر اینکه عشق را .............

یک روزی مثل یک بارش باران ناخوانده بودی
وقطره باران نگاهت آنروز مرا خیس نمود
یک روزآمدی تا ناجی هر لحظه تنهایی من شوی

وای !! تنهایی من میدانی!!
عشق دنیای قشنگی دارد
زیر باران با عشق چتر معنای حقیری دارد
توی شبها با عشق ماه در دامن توست .. آسمان لایق توست

وای!! تنهایی من!!
با خودم میگفتم : چه حریمی دارد گرمی دستانش
چه بهاری دارد آبی چشمانش
میشود عاشق بود....گل احساسش عجب خوشرنگ است
بی وفایی دروغ در نظرش بی رنگ است

                                           و فقط یک چیز را نمی دانست

او نمیدانست عشق . . .
حکمت و فلسفه نیست
عشق لبخند خداست
عشق از خاک جداست

وای!! تنهای من!!
من گمان میکردم می توان عاشق کرد
می توان عاشق بود...

                                         بی خبر اینکه عشق را
                            
                                                                        به گدایی نتوان صاحب بود