ای مهربان من ...........................

ای فسانه! مرا آرزو نیست
که بچینندم و دوست دارند
زاده‌ی کوهم، آورده‌ی ابر،
به که بر سبزه ام واگذارند

با بهاری که هستم در آغوش

کس نخواهم زند بر دلم دست،
که دلم آشیان کسی هست
ز آشیانم اگر حاصلی نیست،

من بر آنم کز آن حاصلی هست،

این شعر خیلی کوتاست ولی خیلی بزرگه.نمی دنم چی بگم.

برفی سنگین نشست...
درختی زیبا شد
درختی شکست