آزادی ، اسارت

هیچ رنجی

عذابم نمی دهد

جانی دارم ، رها

در پس پشت این تن میرا

در تکاپوی ساختن وجودی ماناتر

که نه تبرش در هم شکند

نه شمشیرش فرو افکند ...

دو پاره تنی مرا باید

یکی بند ، دیگری در پرواز

از آشیانه اش عقاب

ساده تر از دست تو

دست بر آسمان

نمی یازد

جز تو هیچکس

خصم تو نیست

اسارت تو به دست توست ،

آزادی نیز ...