۞ به انتظار دیدنت ........................

سخترین لحظات ، زمانیست که بدونی بیهوده انتظار می کشی

۞ به انتظار دیدنت ........................

سخترین لحظات ، زمانیست که بدونی بیهوده انتظار می کشی

پرو بال..................................

خنده های زورکی

              اشکهای یواشکی

                             شب و روزی بی هدف

                                            لحظه های الکی

                                                        ساعت های پرسئوال

                                                                        دلخوشی ها توخیال

                                                                                         حسرت پرنده دل

                                                                                                         که نداره پرو بال...

   در چهار چوبی خسته عکس دلم را قاب میکنم و به دیوار غمناک

   شبهای تنهائی میآویزم٬ با نگاهی بی تمنا به باغچه حســـرت و

   آرزوها مینگرم و بذر نافرجام رویاهایم رادر حجم خاکســـــــــتری

    یک گلدان میکارم و به امید روئیدن در انـــــــــتظاری بی پایان به 

   خوابی هزار ساله فرو میـــــــروم٬ میـــــدانم فردا اگـــــــر از راه

   نرسد خورشید آســــمان را به یلـــــدا خواهد سپــــرد  و من باز

   همچنان در خواب هزار ساله خویش به انتظار خواهم ماند....... 

شباهنگام ......................................

شباهنگام که اشک در چشم من جاری ست

فقط یکبار آن لحظه بیا در خواب چشم من

اگر یک دم فقط یک دم

دل من را به ارای قدوم خود بیارایی

دلم دیگر از آن چشمان زیبایت به بیداری

به هر لحظه نمی خواهد نگاهی را

عید........................................

عید مبارک.........

  چه شبی بود امشب

من امشب دوتا عید داشتم. از ۱۰۰ نمره یه ۰.۵ گرفتم که از تموم ۲۰ تای دنبا برام با ارزش تره

 

چشم های انتظار .............................

چشم های انتظار          

خیره به در

لحظه های با تو بودن را نقش می کنند

اقاقی ها منتظرند

تا حضور گرمت را جشن بگیرند

و یاس های بهاری

در این خزان تنهایی

به امید با تو بودن، زنده اند

تو می دانی که قلب من

تنها هلاک تک نگاه توست

تو می دانی که مهرم تنها از آن توست

تو می دانی که دستانم جز با حرم نفسهایت آرام نخواهد یافت

تو می دانی!

که من چقدر بی تابم

با خود می اندیشم: آیا روزی باغ تاریک آرزوهایم روشن خواهد شد؟

آیا روزی خزان انتظار جای خود را به بهار خواهد داد؟

 من می دانم وقتی بیایی خورشید را به باغ قلبم دعوت خواهی کرد!

منتظرم

می دانم که روزی خواهی آمد و مرا با خود خواهی برد

و من به امید آنروزم...