دچار یعنی عاشق........................

دچار یعنی عاشق

و فکر کن که چه تنهاست

اگر که ماهی کوچک دچار آبی دریای بیکران باشد

چه فکر نازک غمناکی!

خوشا به حال گیاهان که عاشق نورند

و دست منبسط نور روی شانه آنهاست.

دچار باید بود

وگرنه زمزمه حیرت میان دو حرف

حرام خواهد شد.

و عشق

سفر به روشنی اهتزاز خلوت اشیاست.

و عشق

صدای فاصله هاست.

صدای فاصله هایی

که غرق ابهامند.

                       همیشه عاشق تنهاست.

---

وقتی در وادی تنهایی

             از قلوب بی عاطفه ی بشری

                                          به تنگ آمدی

                                              تنها قلب خسته ی مرا به یاد آور!!!

                                                                                   که همیشه به یاد توست!!!!!

وباز هم نیستی.............................

کجایی که دلم نوازش حرفهایت را زمزمه می کند و اندیشه ام سرگردان خوبیهای توست...

دیشب دوباره آمده بودی، خندیدی، نگاهم کردی و باز هم مثل همیشه رفتی و من در حسرت نبودنت

خون دل را به خانه ی چشمانم ریختم...

              اگر بدانم ،ستاره ای آسمان را به دلم می ریزم....

                    اگر بدانم دریایی، در تو غرق می شوم..

اگر بر باورم بگنجد که بر درختان زمین لانه داری یکایک شاخه ها را استشمام می کنم.......

     کاش بودی.............................................................................. . . . . . . . . .  .    .     .      .       .

.........................................

دلم گرفته..........

......... ... . .... ......   ..............     ............ . . . ...... . . ..  .           

عاشقی جرم قشنگی است............

ای نگاهـت نـخی از مخمـل و از ابـریـشـم
چند وقت است که هرشب به تو می اندیشم
به همان سایـه همان وهم همان تصویـری
کـه سـراغـش ز غـزل هـای خـودم می گیـری
بـه تـبـسـم , بـه تـکـلـم , بـه دلارایـی تـو
بـه خمـوشی , بـه تماشا , بـه شکیبـایی تـو
بـه نفس های تـو در سایة سنگین سکوت
بـه سخـن های تـو بـا لهجـة شیـریـن سکوت
به تو آری , به تو یعنی , به همان منظر دور
بـه همان سبز صمیمی , بـه همان بـاغ بلـور
بـه هـمـان زل زدن از فـاصـلـة دور بـه هـم
یعنی آن شیـوة فـهـمانـدن منظـور بـه هـم
شبحی چند شب است آفت جانم شده است
اول اسـم کسـی , ورد زبـانـم شـده اسـت
در مـن انگـار کسی در پـی انکـار مـن است
یک نفـر مثل خـودم عاشـق دیـدار من است
یک نفر سبز , چنان سبز , که از سر سبـزیـش
می توان پل زد از احساس خدا تا دل خویش
یک نفر ساده , چنان ساده , که از سادگیـش
می توان یک شبـه پـی بـرد بـه دلـدادگیـش
آه ای خـواب گـران سنـگ سبـک بـار شـده
بـر سـر روح مـن , افـتــاده و آوار شــده
در مـن انگار کسی , در پـی دیـدار مـن است
یک نفـر مثـل خودم تشنـة دیـدار من است
رعشـه ایی چند شب است آفت جانم شده است
اول اســم کسی , ورد زبـانـم شـده اسـت
آه , بیرنـگ تـر از آینه , یک لحظـه بـایـست
راستی این شبـح هر شبـه, تصویر تو نیست?
اگـر آن شبـح هـر شـبـه تصـویـر تـو نیست
پس چـرا رنـگ تـو و آینـه اینقـدر یکیست?
حتـم دارم که, تـویی آن شـبـح آینـه پـوش
عاشقی جرم قشنگی است, به انکار مکوش
آن الـفـبــای دبستانـی دلـخـواه تـو یی
عشـق من , آن شبـح شـاد شبـانگاه تویـی