۞ به انتظار دیدنت ........................

سخترین لحظات ، زمانیست که بدونی بیهوده انتظار می کشی

۞ به انتظار دیدنت ........................

سخترین لحظات ، زمانیست که بدونی بیهوده انتظار می کشی

Belalım بلا زده ی من........................

Mahsun Kırmızıgül

 

Yine hasretli bir güne Giriyorum hayalinle

دوباره یه روز با حسرت وارد خیالت میشم

Aklımdan çıkmıyorsun belalım

 از فکرم خارج نمی شی
Sensiz geçen akşamlardan

در غروبهای که بی تو میگذره

Yine başım belalarda

دوباره آشفته ام

Mutlumusun oralarda belalım

بلا زده ا ی من آیا اونجاها خوشبختی؟

Belalım

بلا زده ای من


Yaban çiçeğim

گل وحشی من
Belalım

بلا زده ای من
Aşkım gerçeğim

عشقم حقیقتم
Belalım

بلا زده ای من
Tek sevdiceğim

تنها معشوقم
Belalım ah... yaralım

بلا زده ای من آه زخمی من

Sevdiğim dert ortağımsın

معشوقه ای من شریک دردم
Hazanımsın baharımsın sen benim tek varlığımsın

پائیزمی بهارمی تو تنها هستی منی
Belalım

بلازده ای من

Sensiz geçen akşamlardan

در غروبهای که بی تو میگذره
Yine başım belalarda

دوباره آشفته ام
Mutlumusun oralarda belalım

بلا زده ا ی من آیا اونجاها خوشبختی؟


؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

حالی دارم که نه شعری هست که بنوسیم نه متنی.موندم با

یه عالمه علامت سوال؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟         ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟       ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

                             ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟     ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟    ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

                             ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟    ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟      ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

                             ؟؟‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؟؟    ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟    ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟‌      ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ای مهربان من ...........................

ای فسانه! مرا آرزو نیست
که بچینندم و دوست دارند
زاده‌ی کوهم، آورده‌ی ابر،
به که بر سبزه ام واگذارند

با بهاری که هستم در آغوش

کس نخواهم زند بر دلم دست،
که دلم آشیان کسی هست
ز آشیانم اگر حاصلی نیست،

من بر آنم کز آن حاصلی هست،

 

این شعر خیلی کوتاست ولی خیلی بزرگه.نمی دنم چی بگم.

برفی سنگین نشست...
درختی زیبا شد
درختی شکست


مهربانی هست.........................

 این شعر رو تو وبلاگه خودم ولی تو شماره ۲ نوشته بودم . می خوام اینجا هم بدم

دشت هایی چه فراخ
کوه هایی چه بلند
 در گلستانه چه بوی علفی می آمد؟
من دراین آبادی پی چیزی می گشتم
پی خوابی شاید
پی نوری ‚ ریگی ‚ لبخندی
 پشت تبریزی ها
 غفلت پاکی بود که صدایم می زد
پای نی زاری ماندم باد می آمد گوش دادم
چه کسی با من حرف می زد ؟
 سوسماری لغزید
 راه افتادم
یونجه زاری سر راه
 بعد جالیز خیار ‚ بوته های گل رنگ
و فراموشی خاک
لب آبی
گیوه ها را کندم و نشستم پاها در آب
من چه سبزم امروز
 و چه اندازه تنم هوشیار است
نکند اندوهی ‚ سر رسد از پس کوه
 چه کسی پشت درختان است ؟
هیچ می چرد گاوی در کرد
ظهر تابستان است
سایه ها می دانند که چه تابستانی است
 سایه هایی بی لک
 گوشه ای روشن و پاک
کودکان احساس! جای بازی اینجاست
زندگی خالی نیست
 مهربانی هست سیب هست ایمان هست یکی دیگه هم هست  خودش می دونه