زندگی شاید
ریسمانی است که مردی با آن خود را از شاخه می آویزد
زندگی شاید آن لحظه مسدودی ست
که نگاه من در نی نی چشمان تو خود را ویران می سازد
آه ...
سهم من این است
سهم من این است
سهم من
آسمانی است که آویختن پرده ای آن را از من می گیرد
سهم من پایین رفتن از یک پله متروک است
و در اندوه صدایی جان دادن که به من می گوید :
دستهایت را دوست دارم.
زیباستی عزیز ......
صورتی در زیر دارد آنچه در بالاستی
سلام
یه چیزی و می دونی؟
این شعر فوقالعاده اس
خیلی قشنگه
خسته نباشی