عشق

به انتظار روزی خواهم نشست که

                                            صلابت دستانت

                                                                 فاتح خود باختگی ام باشند...

                                       ای نفس های زلال آب!

به انتظار روزی خواهم نشست که

                                             در ژرفای قلب تو

                                                                    عشق را

                                                                                 به پایکوبی هزاران هزار

                                           گل سرخ

                                                                                  ببرم...

امید

درهای امید بر رخم بسته است
بگشای خدایا که گشاینده تویی....

یاد

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد.....

دشت بی لاله

شب بود و خورشید گرم شهر
در انتظار بی مرزی در گودالی از سکوت خفته بود
صدای کوچه تنها در زمزمه جویبار جاری بود
و تولد صدا شاید از دور می آمد
آنقدر در انتظار تو نشستم
که پرنده در دستهایم آشیانه زد
آنقدر در انتظار تو نشستم
که پیچک همیسایه در من پیچید
و بر شانه ام گل کرد
طلوع در قلب من
در این دشت بی لاله چه غمگین است...........